Weet je het nog: 36 foto’s op een rolletje en je zag het resultaat pas wanneer de foto’s terugkwamen van de fotograaf. Dit voelt waarschijnlijk een lifetime ago! Je dacht beter na voordat je een foto maakte. Beter één goede foto dan tien slechte, toch? Dat had ook de kop boven deze blog kunnen zijn. Voor mij zijn er meer voordelen aan analoge fotografie.
Voor sommige dingen die ik maak -dat is dan meestal eigen werk- hou ik namelijk wel van de tijd die kost om een analoge foto te zien. Ik kom niet echt uit dit analoge tijdperk, maar ik groeide wél op in tijd dat mijn ouders analoog fotografeerde. Toen ik zelf ging fotograferen was dit al voornamelijk digitaal. Mijn eerste camera was op mijn wegwerpcameraatjes na een digitale spiegelreflexcamera. Tijdens mijn studie op het st.-Lucas in Eindhoven was analoge fotografie al geen vak meer. Om toch meer te leren over deze bijzondere techniek volgende ik een cursus analoog printen in de doka.
Ruim 4 jaar later toen ik moest afstuderen aan mijn fotografie opleiding in Brussel koos ik weer voor een analoge camera. Ik wilde de rust en de tijd nemen om de mensen die ik zo lief had te fotograferen. -en zodat deze mensen niet meteen het resultaat konden zien-. Dat gaf mij de rust om zelf uit te zoeken welke foto’s ik het mooiste vond voor het verhaal dat ik wilde vertellen. Tijdens mijn studie koos ik al vaker voor een analoge klein beeld camera met de bekende 35mm rolletjes, zoals de meeste mensen ze nog kennen. Maar ik koos ook voor polaroid en 120mm film -deze gaan in grotere camera’s-. Het was niet vreemd om ook hiermee te willen experimenteren.
Hasselblad (120mm film)
kleinbeeld camera (35mm film)
Polaroid kleurenfilm
De filosofie van analoog fotograferen neem ik mee in mijn digitale werk.
Ik neem meer rust voor het kiezen van het ”meest perfecte” kader. Het mag in deze gevallen allemaal wat trager dan in de normale digitale wereld. Het vrij werk rond om ”OPA” is hier een goed voorbeeld van:
De hele reeks is digitaal gefotografeerd met mijn Nikon D800 met 2 soorten lenzen 50mm en 85mm. Dus ik kan niet zoomen, maar ik beweeg me dichter naar het onderwerp als ik iets van dichtbij wil fotograferen. Nu moet ik zeggen dat mijn opa niet alleen de liefste opa is, maar ook een fotogeniek persoon.
Na flink wat jaren oefenen neem ik deze manier van fotograferen steeds meer mee in mijn zakelijke werk.
Ik geloof dat je van iedereen een mooi portret kan maken. Voor mij is namelijk elk mens mooi, op zijn eigen manier!
Wil je meer weten over mijn zakelijke portretten, de serie “OPA” of tips lezen over fotografie? Klik dan op één van deze links
Foto’s van eindwerk ”Zoals Thuis”. (35mm film)
